Lepra is een chronische infectieziekteziekte, die wordt veroorzaakt door de leprabacil. Lepra wordt ook wel ziekte van Hansen genoemd, naar de Noorse arts die in 1873 de bacil ontdekte.

Lichte verkleuringen van de huid zijn de eerste tekenen van de ziekte. Omdat deze niet gepaard gaan met pijn of jeuk worden ze door de patiënten vaak genegeerd. Het perifeer zenuwstelsel wordt aangetast, waardoor gevoelloosheid optreedt en verwondingen niet worden opgemerkt. Deze verwondingen kunnen gaan ontsteken, met de karakteristieke misvormingen van ledematen en gezicht tot gevolg. Door uitval van de spieren van de oogleden kan de patiënt de ogen niet meer sluiten waardoor infectie optreedt die blindheid veroorzaakt. Ook beendergestel en organen raken aangetast, waardoor de patiënt uiteindelijk overlijdt.

Gelukkig is er een geneesmiddel, MDT (Multi Drug Treatment) dat de ziekte tot staan kan brengen. Inmiddels zijn onderzoekers erin geslaagd om het genoom van de leprabacterie te ontrafelen. Dat geeft hoop op de ontwikkeling van een middel waarmee de ziekte kan worden voorkomen. Maar op dit moment wordt nog elke twee minuten bij iemand de diagnose lepra gesteld. Tenminste drie miljoen mensen hebben ten gevolge van de ziekte blijvende misvormingen.

Lepra is bij uitstek een armoedeziekte. Het wordt, net als verkoudheid, overgebracht door hoesten of niezen, maar is veel minder besmettelijk. Een slechte conditie, krappe behuizing en gebrekkige hygiëne maken mensen echter heel vatbaar.

Patiënten hebben niet alleen te maken met lichamelijke gevolgen van hun ziekte maar ook met sociale uitsluiting. Lepra wordt nog vaak gezien als een straf voor fouten in het huidige of vorige leven en soms wordt onheil dat de familie of de dorpsgemeenschap overkomt toegeschreven aan de persoon die lepra heeft.

Onderricht, preventie en nazorgzijn van het eerste belang bij het uitroeien van de ziekte.